Niet nemen maar geven
Wanneer mensen denken aan waarden en normen speelt het gebod van vanmorgen een grote rol: het gaat daarom om diefstal, om mijn en dijn, om een aanslag op onze privacy en daar zijn we in onze individualistische samenleving fel op.
Ons hebben en houden is ons nog heilig. Waar we hard voor gewerkt hebben, daar moeten anderen met hun vingers van afblijven. De veiligheid van ons bezit bepaald voor een groot deel het evenwicht in ons leven. Is dat niet vreemd? Is dat niet wat overdreven? Je kan je bezit toch niet meenemen in je graf? Waarom hecht een mens er dan zo aan? Ja, wat is diefstal eigenlijk?
Zelf heb ik driemaal een inbraak meegemaakt, een keer in ons huis en het afgelopen jaar vijf keer achter elkaar in mijn auto. Elke keer was ik kwaad over wat ze hadden meegenomen, maar dat ze in een inbreuk hadden gedaan op mijn persoonlijk leven en beleven. Ik had het gevoel dat vrijheid geweld was aangedaan. Ik denk dat ik daarom in de war was. Ik hoor dat ook van anderen die zijn bestolen. Ze zeggen bijna altijd: “Dat ze mijn geld en mijn videocamera hebben gepikt, vind ik niet erg, maar dat ze de sieraden van mijn moeder hebben meegenomen, dat is het ergste.