Toen ik 14 jaar was ging ik in mijn woonplaats om te vragen of ik wel het drummen mocht leren.
Het was een Christelijk Koor.
De man vroeg mij wie ik was, en hoe mijn ouders wel heten.
Ik vertelde hem dat wie ik was.
En de vraag was: ga je ook naar de kerk? Het antwoord was Nee.
Ik was niet kerkelijk opgevoed.
Maar ik had wel een vriend en die nam mij mee naar de Doopsgezinde Zondagsschool.
Ik vond het heel boeiend.
Toen de Zondagsschool afgelopen was, was ik misschien een jaar of 12.
Nooit weer in de kerk geweest.
Toen ik 21 Jaar was ging ik weer naar Doopsgezinde kerk en werd lid van de kerk.
Toen waren er haast geen Lekenpredikers en gaf ik mij op voor de cursus.
Na een aantal jaren wilde ik wel eens voorgaan in een dienst.
Bij de Doopsgezinden hoef ik niet aankloppen voor een dienst, dat is zeldzaam.
De PKN kerken is ook maar mondjesmaat.
Nu zien we en voelen we dat elke Kerkgenootschap aan leden zien teruglopen.
Ik heb een gevoel van je wordt gewoon weggejaagd uit de kerk.
Dus wat moeten we nu eigenlijk geloven?
Broeder G. Snip.